الحياه الفصل الثاني عشر 12
سيف: عندى شغل انا team اصلا سايب الشغل وجيت عشان المح؛
سارة: ماشى يا سيف هو زياد كان بايت معاك انبارح
سيف: اها
سارة: اصل رنيت عليه مش بيرد
سيف فى نفسه: يخربيتك يا زياد
سيف: هتلاقيه مسمعوش ولا حاجه
سارة: تمام
سيف: هروح الادراة انا بقى ومتزعليش
سارة: حاضر بحبك
سيف وقتها افتكر حياة
سيف: وانا كمان
فى المساء
ندى:
زياد: لا هروح عشان ميشكوش فيا ابقى خدى بالك من نفسك وااه صحيح اتفضل ى
ندى: ايه دا
زياد: دول هدوم عشان متلبسيش قميصى تانى
ندى: انا اسفة
زياد: يلهوى علينا مش قصدى اقولك ايه طيب قمصانى انتى مش هينفع تلبسيه م تا نى
ندى ببراءة: ليه
زياد: قومى يا ندى البسى حاجه من اللى جايبهم ابوس ايدك
ندى: انا مش فاهمه حاجه
زياد: مش لازم قومى يلا
ندى: قول بقى انك عايزه
زياد: يا ريت يكون دا السبب
ندى: هبقى اغيره حاضر
زياد: دا موبيل عشان ابقى اطمن عليكى ماشى
ندى: هو انا ممكن اعمل حاجه
زياد: ايه
ندى وقتها حضنته بحب كبير زياد حاوط بأيده خرجت من حضنه وهى بتبص ل ه بخجل كبير
: انا اسفة بس حسيت انى عايزة
“ت عايزة ا لأرض تنشف وتبلعها من الخجل
ندى بخجل: هو ايه اللي احنا عملناه دا
زياد: انتى مراتى يا ندى
ندى بخجل: ايوا بس بس
زياد وهو بيمسك ايدها: متخافيش انا بس بقولك كدا عشان متندميش نفسك عل ى الل ى حصل لانه لا عيب ولا حرام
ندى: خليك معايا انهاردة
زياد: مش هينفع والله انا لو عليا مش عايز اسيبك لحظة بس اعمل ايه بقى امى لو شكت فى حاجة مش بعيد تقط تلنى يلا عايزة حاجة
ندى: سلامتك فى رعاية الله
كلمة السر
ندى: حاضر
عند فاطمة كانت قاعدة مع سارة وفيه رقم غريب رن عليها
فاطمة: الو
محمود: اهلا بفاطمة هانم
انا هدخل اعمل حاجه جوا وجاية
سارة وهى بتلعب فى فونها: تمام
فاطمة: انت
كلمة المرور: قناطر عايزاك فى حاجة مهمة
كلمة السر :
كلمة المرور تيش انتى وسوسن هانم انا هعمل ايه
فاطمة بخوف: هتعمل ايه يعنى
محمود: بسيطة هخلى الزيارة مع ولادكوا هتبقى احسن صح
يتبع ……..
